Toneel Watou Westhoek speelt Trekgat, naar 'Waaiendijk' van Bart Van Nuffelen, geregisseerd door Chris Vandenberghe. Bestel nu uw tickets via de website!
Trekgat, verloren hoek just over de frontieren, begin jaren ‘70.
‘Waar dat de wind, die eindeloos over deze vlakten jaagt, alles van in ‘t Fransche dat te licht of te los is samenwaait.’
Zo ook Lutgard Fonteyn: ‘Ongehuwd, verloofd geweest, verstrooid af en toe. Gelijk al de mensen zeker?’
Het koor van burgers stelt zich vragen. Wat komt zij hier toch zoeken? Welk geheim verleden zit er verdoken in haar valies?
Trekgat gaat over die ene seconde die je hele leven doet kantelen. Over onze angst om te zijn wie we zijn. ‘Voe de klaps van de menschen.’ Maar ook over de moed en het lef om al die kille krachten het hoofd te bieden.
Trekgat is een vertellement waar de dreiging nooit veraf is, doorspekt met live muziek, hilarische slapstick en volkse personages.
Zaterdag 26 november 2022 (20 u.)
Zondag 27 november 2022 (18 u.)
Maandag 28 november 2022 (20 u.)
Woensdag 30 november 2022 (20 u.)
Zaterdag 3 december 2022 (20 u.)
Zondag 4 december 2021 (18 u.)
Parochiezaal WATOU
Blauwhuisstraat 5
8978 WATOU
Het bijwonen van een voorstelling
kost €12 en
kan worden geboekt op het telefoonnummer 0456 38 79 36 (na 17 u.), via mail of via
deze website .
Bij vertoon van een geldige Opendoek lidkaart, ontvangt u €1.00 korting.
Theatermaker Bart Van Nuffelen (1973, België) kan niet zonder de stad. ‘Binnenkort zullen we niet meer kunnen negeren hoe hard de stad aan het veranderen is. De truc is om er niet enkel het verlies van te zien, maar ook de mogelijkheden.’ De transformatie die onze hedendaagse steden ondergaan is het uitgangspunt voor zijn werk als artistiek leider, tekstschrijver en regisseur van het Antwerpse gezelschap MartHa!tentatief. In de afgelopen jaren maakten ze veelbesproken voorstellingen over drie Polen op een bankje, over een gemeenschap van verslaafden op een plein en over de 13 mensen die elke dag sterven in hun stad. Voor hun actie ‘175+’ brachten ze vertegenwoordigers van alle 175 verschillende nationaliteiten die de stad Antwerpen rijk maken.
'Waaiendijk' was een van de eerste producties van zijn gezelschap. Het zou zich kunnen afspelen in een dorp als Doel, ergens een verlaten gat in de hoek van de haven. Waar de ruwheid van de industrie en de kilte van de wind nooit veraf zijn. Wij verplaatsten het naar een gehucht langs de Franse grens. Alles behalve een steedse context, maar een plek waar de verlatenheid en de wind ons ook niet vreemd zijn. En vooral: de samenzweerderige sfeer van de oerbewoners in het gehucht Trekgat die alles wat vreemd is met wantrouwen gadeslaan.
Chris Vandenberghe’s moedergroep, zoals hij ze zelf noemt, is OTO, het Onafhankelijke Theater Oostduinkerke. Als acteur, regisseur van jeugdproducties, voorzitter en programmator van deze vzw met eigen zaal (Het Bedrijf) leerde hij het theater op veel manieren kennen. De liefde voor kleinschalige producties, het casten van acteurs, het heerlijke maar weinig gebruikte repertoire voor een kleine bezetting, het geloof in de magie van het amateurtheater… nam hij er met al zijn vezels op.
Opleidingen bij Kunstacademie Poperinge en OPENDOEK als acteur en regisseur stuwden hem na een verhuis naar de regio Poperinge in de richting van intens acteerwerk in diverse groepen in de buurt. Als bij wonder (of forceer je het toeval zelf?) kwam hij in zijn nieuwe woonplek Proven en omgeving de juiste mensen tegen om van uit bovenstaande ideeën met een nieuwe, regionale theatergroep te beginnen. Theaterbende PROT kwam ter wereld in augustus 2013. Sindsdien nam hij er de regie in handen voor Truckstop, Royal Baby, Scrabbleland en vorig seizoen nog het jeugdproject Immaculata. Drie jaar geleden was Chris al bij ons te gast als regisseur van 'Ginds tussen de netels' over een huwelijksfeest dat uitmondt in een familiedrama.
'Regisseren is voor mij schilderen met allemaal dingen die mij boeien. Met de tekst als uitgangspunt op zoek gaan naar de juiste scènebeelden, zetting, timing, licht, muziek, kledij, rekwisieten, beweging, ... Het is vaak een worsteling met momenten van vertwijfeling maar ook van veel plezier. De slapstickscènes in 'Trekgat' waren voor mezelf en niet in het minst voor de acteurs een heel nieuwe theaterdiscipline die we samen ontdekten. Het stuk verplaatsen van een Antwerpse havenbuurt naar onze grensstreek en -taal vroeg een bewerking die verder ging dan eerst vermoed.
Welkom in het leven van Lutgard Fonteyn, welkom in Trekgat.'
gespeeld door Rosebel Rappelet
gespeeld door Jeroen Vandermarliere
gespeeld door Dieuwke Maes
gespeeld door Sebastiaan Hespeel
gespeeld door Lana Vandenbussche
gespeeld door Christine Pareyn
gespeeld door Elise Swynghedauw
gespeeld door Johan De Rynck
met Karin Verfaillie, Lana Vandenbussche, Jacques Neuville, Jannick Oreel, Katrien Vanhoudt, Kristof Boccasile en Johan De Rynck
Toneel Watou Westhoek, voordien Toneelvereniging Sint-Cecilia, werd in 1979 opnieuw leven ingeblazen door Dirk Parret, Pol Bonduelle en Martin Bouton (aan de toog bij Jacques Delhaye op een nachtelijk uur) met een budget van 800 frank. Onderstaand vindt u de laatste stukken van TWW. Ook de volledige speelgeschiedenis wordt opgelijst.
Tekst: Bernard Dewulf
Regie: Pieter Meuleman
Homo homini lupus of de mens is een wolf voor zijn medemens. Wie geniet er niet eens van om zure commentaren te lezen op sociale media? Waarom kijkt u hier naar?
Wie ontspant zich niet eens voor de beeldbuis waarin realitycelebrities zichzelf tentoonstellen? Waarom putten ze zich uit? Waarom doen ze dit?
Allemaal heerlijke vragen over het schouwspel van het leven. In “Trekgat” proberen we ons hier niet aan te laven. Cut the crap. Fuck the poetry.
Geniet onbezorgd van onze deelnemers tijdens de ontknoping van onze dansmarathon in Trekgat. Het wordt een dolle avond.
2021Concept, regie en teksten: Geert Van Robaeys, Mieke Ronsmans & Pieter Meuleman
Toneel Watou Westhoek bestaat veertig jaar en dat kan niet anders dan stijlvol gevierd te worden. “Preus lik 40” is dan ook de verzamelnaam van 7 warme theateravonden in het Kasteel van De Lovie. Om het heden en het verleden samen te brengen, doet het gezelschap beroep op 3 theatermakers.
Mieke Ronsmans brengt samen met 7 enthousiaste acteurs voor de derde keer op rij een creatie-theaterstuk. De scènes ontstaan uit improvisatie en hebben een sterk inhoudelijke link met de geschiedenis én de toekomst van TWW. Het publiek raken en amuseren is hun nobel doel.
Pieter Meuleman werkt met de jongeren een verrassende performance uit waarin ze het publiek op een voetstuk plaatsen.
Geert Van Robaeys regisseert een leutig stukje volkstheater van eigen hand en loodst 10 acteurs als een wervelwind doorheen ‘De Jubilee’. Je wordt terug gekatapulteerd naar ‘de tijd van toen’, waar een lach en een traan zeker niet mochten ontbreken.
2019
Tekst: Dimitri Verhulst
Regie: Chris Vandenberghe
Auteur Dimitri Verhulst (1972) werd geboren in Aalst. Hij wordt gezien als een van de grote schrijvers van de Lage Landen.
Zijn werk verschijnt in meer dan twintig talen en werd bekroond met verschillende literaire prijzen.
Van de klassieker ‘De helaasheid der dingen’ werden meer dan 200.000 exemplaren verkocht en het boek werd verfilmd en bekroond met de Gouden Uil Publieksprijs.
Met ‘Godverdomse dagen op een godverdomse bol’ won hij de Libris Literatuurprijs.
Dimitri Verhulst bewerkte In 2011 ‘Bloedbruiloft’ van Federico Garcia Lorca (1933) voor NTGent in een regie van Marijke Pinoy, een coproductie met het dansgezelschap les ballets C de la B.
Dat laatste merk je aan de bewerking: er komt veel muziek en dans in voor, de laatste scènes zijn zelfs volledig van tekst ontbloot en moeten het enkel van het beeld hebben.
Een spannende uitdaging voor deze groep, ook voor mezelf als regisseur. Maar één die bij velen een nieuw spelregister opentrok waar we veel plezier aan beleefden.
Of waar we fysiek heel diep in de passie en de emotie konden gaan. We hopen dat we jullie in beide kunnen meevoeren.
Voor de rest bleef Verhulst heel dicht bij het origineel van Lorca: een kleine landbouwgemeenschap die leeft van de arme grond.
Dat gevecht om te overleven maakt de mensen hard. Frustratie, passie en haat blijven onderhuids zitten.
Tot men op het trouwfeest te dicht op mekaars vel zit, de huid door drank weker wordt, en de zweer openspat. En niemand ontsnapt aan de rondvliegende etter.
Tekst: Hugo Claus
Regie: Chris Debruyne
Iets flitsend, iets oorverdovend snerpend, misschien wel iets nucleair vernielde in een oogwenk het grootste deel van de aardkloot.
In onze regio scharrelen tussen de halfvergane lijken van mensen en dieren nog enkele individuen rond. Ze zijn gehavend, gekwetst, de kleren half van het lijf gerukt.
Er is geen water meer en ze overleven op wat gevonden blikken cornedbeef, bonen en sardienen. Ze beseffen maar al te goed dat het nog slechts een kwestie van dagen is vooraleer ook zij zullen sterven.
Om die resterende tijd te overbruggen hebben ze nog enkel hun taal. Ze halen herinneringen boven en plagen elkaar en vertellen verhalen, sprookjes.
Iemand grijpt terug naar het oudste sprookje van de mensheid: de Oedipus-mythe…
Koning Oedipus, die lang, zéér lang geleden in het oude Griekenland, onwetend weliswaar, zijn vader vermoordde en daarna met zijn eigen moeder huwde en bij haar kinderen verwekte, vertoornt daarmee de goden.
Op hun beurt straffen deze het gehele land door de pest onder de bevolking te laten uitbreken waarbij duizenden en duizenden doden vallen.
concept, regie en teksten Mieke Ronsmans
Toneel Watou Westhoek speelt het tragikomisch theaterstuk 'Mille Fois Mille' op een bijzondere locatie. De scènes ontstonden vanuit improvisatie en met veel inbreng van de acteurs zelf. Het volks verhaal wordt gespeeld door vijf mannen en een groep figuranten. De mannen zetten personages van vlees en bloed neer, elk met hun eigen verlangens en strubbelingen in en met het leven, herkenbaarheid troef! En toch, schijnbaar 'gewone mensen' lijken toch niet zo gewoon te zijn. Een gemeenschappelijk geheim dat wordt ontrafeld is de rode draad in het verhaal. En er mag al eens gelachen worden is de boodschap...
2016
Tekst: Eric De Volder
Regie: Chris Debruyne
De eer en de mannelijkheid van Triphon Muys komen onder zeer zware druk te staan wanneer blijkt dat hij bij zijn vrouw Quintine geen kinders kan verwekken. Ook zijn geslachtelijke omgang met zijn wulpse aanhoudster Pampoezeken leidt niet tot het beoogde resultaat. “Het moet zijn dat uw dikkoppen te traag zwemmen,” heeft zijn huisdokter hem gezegd… Daardoor wordt de diepgelovige Muys steeds meer en meer tot waanzin gedreven. In de kerk, naakt voor het beeld van Onze Lieve Vrouwe met het Kindeke Jezusbeeldje op haar arm, verwijt hij God, schepper van ’t paradijs op aard’, dit lichamelijk onvermogen. Voor Triphon Muys rest geen andere uitweg dan tijdens het avondmaal zijn echtgenote om te brengen en daarna de hand aan zichzelf te slaan. Wat echter niemand weet, is dat hij een drietal weken geleden er toch in geslaagd was zijn vrouw zwanger te maken… U, als toeschouwer, bent bevoorrecht: u weet dit wel, want het ongeboren kind – een zoon – is op scène aanwezig en spookt voortdurend door het hoofd van zijn vader die hij verwijt van moord én kindermoord daar hij nooit geboren zal worden… Een onthutsend en met wrange humor doorweven verhaal. Door het toneelspel te laten afwisselen met indringende kerkelijke gezangen toont regisseur Debruyne ons ‘de Vlaamse mens’, die – geconfronteerd met het on(be)grijpbare in het leven – een toevlucht zoekt in zijn diepgewortelde katholieke geloof.
2016
Tekst: Pol Bonduelle - Jan Dhondt
Regie: Marcel Vandemaele
Toneel Watou Westhoek speelde op zaterdag 26 september en zaterdag 3 oktober 2015 het stuk: "Er was eens in Watou...". Vijf taferelen met een knipoog en een ludieke toets rond een dorp vol verleden op verschillende lokaties in ons dorp.
2015
Tekst: Mieke Ronsmans
Regie: Mieke Ronsmans
‘Meisjoengens en knechtebrakken’ gaat over kapelletjes en andere bijzondere locaties, over meisjes van plezier, helden en antihelden maar ook over appeltaart, moeders en dochters en over de liefde. De liefde die soms schuurt en ‘schart’ en leert dat ‘loslaten’ de enige optie is om verder te kunnen. Er wordt getroost, gezalfd, gebeden en gevloekt. Deze voorstelling wil amuseren, ontroeren en beroeren, aan u om ze te komen zien en beleven.
2014
Tekst: Laurent Baffie
Regie: Damien Vantomme
In die wachtkamer zitten zes van zijn patiënten: Fred (Geert Six), Alfons (Daniël Delerue), Blanche (Christine Pareyn), Marie (Yvette Soubry), Lili (Mieke Vanwalleghem) en Bob (Eric Deblieck). Plots besluiten de patiënten om zelf een groepstherapie te organiseren, met alle (hilarische) gevolgen van dien. In het stuk wordt vooral de onvolmaaktheid van de mens ten volle in de verf gezet, weliswaar op een ludieke manier, maar met af en toe een doordenkertje. Luchtig theater waarbij het uiterste van de acteurs wordt gevraagd.
2013
2022 - Trekgat
van Bart Van Nuffelen, regie Chris Vandenberghe
2021 - Studio Aqua Leno
van Bernard Dewulf, regie Pieter Meuleman
2019 - Preus lik 40
van Geert Van Robaeys, Mieke Ronsmans en Pieter Meuleman
2018 - Ginds tussen de netels
van Hugo Claus, regie Chris Debruyne
2017 - Blindeman
van Hugo Claus, regie Chris Debruyne
2016 - Mille Fois Mille
concept, regie en teksten Mieke Ronsmans
2016 - Au Nom Du Père
van Eric De Volder, regie Chris Debruyne
2015 - Er was eens in Watou
van Pol Bonduelle en Jan Dhondt, regie Marcel Vandemaele
2014 - Meisjoengens en Knechtebrakken
concept, regie en teksten Mieke Ronsmans
2013 - Ge-tic-t
van Laurent Baffie, regie Damien Vantomme
2012 - Het Proces Xhenceval
van Walter Van den Broeck, regie Damien Vantomme
2011 - Seks in Sakhalinsk
van Filip Martin, regie Nicolas Van Elslander
2010 - Citytrip
van Filip Vanluchene, regie Chris Debruyne
2009 - Nonkel Gaston is dood en dan is er koffie
van Luk Gijsbrechts, regie Chris Debruyne
2008 - Shakespeare Compleet
regie Chris Debruyne
2007 - Diplodocus Deks
van Tom Lanoye, regie Danny Verbraeken
2006 - De Canadese muur
van Brusselmans en Lanoye, regie Pol Bonduelle
2005 - Het bal van de pompiers
van Max Frisch, regie Frederic Dehaudt
2003 - Ligstoelen Watou-les-Bains
van Jean Mc Rooms
2002 - De prille jaren van het Graafschap Watou
van Guillaume Bijl
2001 - Richaar numero 3
naar Shakespeare, regie Chris Debruyne
2000 - ’t Spel der minne
van Chris Debruyne, regie Chris Debruyne
1998 - Boeing Boeing
van Marc Camoletti, regie Dirk Parret
1996 - Zullen we Tjechov spelen?
van Wim Chielens, regie Piet Lesage
1995 - Prettige feesten
regie Pol Bonduelle
1994 - Frankenstein
van Hugo Mathyssen en Jan Leyers, regie Chris Debruyne
1993 - Geen seks in Sussex
regie Damien Vantomme
1992 - Greenwich
regie Damien Vantomme
1991 - Te Huur
van Pierre Barillet en Jean-Pierre Grédy, regie Jan D’hondt
1990 - Een op zes
een komedie van Ron Clarck en Sam Bobrick, regie Jan Dhondt
1989 - Romeo en Julia
van Shakespeare, regie Chris Debruyne
1988- De bruiloft
van Bertold Brecht, regie Chris Debruyne
1987 - Tchao
van M.G. Sauvajon, regie van Chris Debruyne
1986 - Moeders Wil is Wet
regie Rosanne Pauwels
1985 - Bij Tante Wanne
van Romain Deconinck, regie Chris Debruyne
1983 - De Babysit
van Bob Van Leersum, regie Rosanne Pauwels
1982 - Huwelijksvakantie
van Joop Spit, regie Romain Depuydt
1980 - Misdaad aan het meer
regie Dirk Parret
1979 - De Koning van Hoela Boela
regie Dirk Parret