Toneel Watou Westhoek speelde Studio Aqua Leno, een stuk van Bernard Dewulf, geregisseerd door Pieter Meuleman.
Homo homini lupus of de mens is een wolf voor zijn medemens. Wie geniet er niet eens van om zure commentaren te lezen op sociale media? Waarom kijkt u hier naar?
Wie ontspant zich niet eens voor de beeldbuis waarin realitycelebrities zichzelf tentoonstellen?
Waarom putten ze zich uit?
Waarom doen ze dit?
Allemaal heerlijke vragen over het schouwspel van het leven.
In “Studio Aqua Leno” proberen we ons hier niet aan te laven.
Cut the crap. Fuck the poetry.
Geniet onbezorgd van onze deelnemers tijdens de ontknoping van onze dansmarathon in Studio Aqua Leno. Het wordt een dolle avond.
Zaterdag 27 november 2021 (20 u.)
Zondag 28 november 2021 (18 u.)
Maandag 29 november 2021 (20 u.)
Woensdag 1 december 2021 (20 u.)
Vrijdag 3 december 2021 (20 u.)
Zaterdag 4 december 2021 (20 u.)
Zondag 5 december 2021 (18 u.)
Maandag 6 december 2021 (20 u.)
Festivalhuis WATOU
Watouplein 12
8978 WATOU
(onze zaal is niet rolstoeltoegankelijk)
Het bijwonen van een voorstelling
kost €10 en
kan worden geboekt op het telefoonnummer 0456 38 79 36 (na 17 u.), via mail of via
deze website .
Bij vertoon van een geldige Opendoek lidkaart, ontvangt u €1.00 korting.
Bernard Dewulf (Brussel, 30 januari 1960) is een Vlaams dichter, essayist, toneelauteur en columnist. Hij studeerde Germaanse filologie en werkt als journalist. Hij debuteerde in 1987 met negen gedichten in de bloemlezing 'Twist met ons' en werd samen met Dirk van Bastelaere, Charles Ducal en Erik Spinoy ingehaald als de belangrijkste vertegenwoordigers van een nieuwe dichtersgeneratie. Een eerste eigen bundel kwam er pas in 1995: 'Waar de egel gaat'.
Doorgaan, doorgaan, doorgaan. Doorgaan tot je niet meer kunt. De ellende van de één, is de glimlach van de ander. Kunt u de verleiding weerstaan om niet te lachen? Bernard Dewulf vroeg zich af hoe het toch komt dat veel mensen, waaronder hijzelf, zo graag naar het lijden van een ander kijken tijdens sportwedstrijden, reality-shows, het journaal, social media of theatervoorstellingen. Brengt het je eigen geluk net iets meer onder handbereik? Wat Carrousel (de originele titel va het stuk) ons ook laat voelen, is de enorme kracht van het leven, die wat er in onze levens ook gebeurt, altijd doordraait. Carrousel is geïnspireerd op de waargebeurde, verfilmde roman They shoot horses, don’t they? over de eindeloze dansmarathons in de Verenigde Staten van de jaren ’30.
Pieter Meuleman (*1988) is dramatherapeut en -docent. Hij geeft les in de Kunstacademie Poperinge en was eerder professioneel actief in een sociaal-artistieke werking. Pieter is tevens betrokken bij diverse artistieke projecten, geeft workshops en regisseert.
Pieter: 'Het is een cadeau voor mij om als werk geconcentreerd te spelen, te mogen dansen. Ik voel me daar nog iedere dag dankbaar voor. Op dezelfde manier wil ik in het leven staan, al dansend en met dankbaarheid. Met vragen als ´waarom dansen we?', ´wat betekent onze dans voor de ander´ en ´wat is de zin van onze dans´ raakte het stuk me meteen diep toen ik het voor de eerste keer las en boeide de tekst me van het begin tot het einde. Het was onoverkomelijk dat ik hier ooit iets mee zou doen. In het leven voel ik vaak de drang antwoorden op die vragen te willen vinden terwijl één van mijn grootste uitdagingen erin ligt het niet weten te aanvaarden maar gewoon te doorvoelen: eerst dansen, dan denken. Geen enkel medium helpt me hier beter bij dan theater, beweging en dans. In een periode waarin ikzelf op zoek ben naar een nieuw evenwicht qua tijdsbesteding is dit stuk tevens een inspiratiebron.”
gespeeld door: Kris Schaffler & Lena Leurs
gespeeld door: Christine Pareyn & Johan De Rynck
gespeeld door: Oksana Neyrinck & Elise Swynghedauw
gespeeld door: Sebastiaan Hespeel & Rosebel Rappelet
gespeeld door: Mieke Vanwalleghem & Geert Six
gespeeld door: Jeroen Vandermarliere & Laura De Ganck
Toneel Watou Westhoek, voordien Toneelvereniging Sint-Cecilia, werd in 1979 opnieuw leven ingeblazen door Dirk Parret, Pol Bonduelle en Martin Bouton (aan de toog bij Jacques Delhaye op een nachtelijk uur) met een budget van 800 frank. Onderstaand vindt u de laatste stukken van TWW. Ook de volledige speelgeschiedenis wordt opgelijst.
Concept, regie en teksten: Geert Van Robaeys, Mieke Ronsmans & Pieter Meuleman
Toneel Watou Westhoek bestaat veertig jaar en dat kan niet anders dan stijlvol gevierd te worden. “Preus lik 40” is dan ook de verzamelnaam van 7 warme theateravonden in het Kasteel van De Lovie. Om het heden en het verleden samen te brengen, doet het gezelschap beroep op 3 theatermakers.
Mieke Ronsmans brengt samen met 7 enthousiaste acteurs voor de derde keer op rij een creatie-theaterstuk. De scènes ontstaan uit improvisatie en hebben een sterk inhoudelijke link met de geschiedenis én de toekomst van TWW. Het publiek raken en amuseren is hun nobel doel.
Pieter Meuleman werkt met de jongeren een verrassende performance uit waarin ze het publiek op een voetstuk plaatsen.
Geert Van Robaeys regisseert een leutig stukje volkstheater van eigen hand en loodst 10 acteurs als een wervelwind doorheen ‘De Jubilee’. Je wordt terug gekatapulteerd naar ‘de tijd van toen’, waar een lach en een traan zeker niet mochten ontbreken.
2019
Tekst: Dimitri Verhulst
Regie: Chris Vandenberghe
Auteur Dimitri Verhulst (1972) werd geboren in Aalst. Hij wordt gezien als een van de grote schrijvers van de Lage Landen.
Zijn werk verschijnt in meer dan twintig talen en werd bekroond met verschillende literaire prijzen.
Van de klassieker ‘De helaasheid der dingen’ werden meer dan 200.000 exemplaren verkocht en het boek werd verfilmd en bekroond met de Gouden Uil Publieksprijs.
Met ‘Godverdomse dagen op een godverdomse bol’ won hij de Libris Literatuurprijs.
Dimitri Verhulst bewerkte In 2011 ‘Bloedbruiloft’ van Federico Garcia Lorca (1933) voor NTGent in een regie van Marijke Pinoy, een coproductie met het dansgezelschap les ballets C de la B.
Dat laatste merk je aan de bewerking: er komt veel muziek en dans in voor, de laatste scènes zijn zelfs volledig van tekst ontbloot en moeten het enkel van het beeld hebben.
Een spannende uitdaging voor deze groep, ook voor mezelf als regisseur. Maar één die bij velen een nieuw spelregister opentrok waar we veel plezier aan beleefden.
Of waar we fysiek heel diep in de passie en de emotie konden gaan. We hopen dat we jullie in beide kunnen meevoeren.
Voor de rest bleef Verhulst heel dicht bij het origineel van Lorca: een kleine landbouwgemeenschap die leeft van de arme grond.
Dat gevecht om te overleven maakt de mensen hard. Frustratie, passie en haat blijven onderhuids zitten.
Tot men op het trouwfeest te dicht op mekaars vel zit, de huid door drank weker wordt, en de zweer openspat. En niemand ontsnapt aan de rondvliegende etter.
Tekst: Hugo Claus
Regie: Chris Debruyne
Iets flitsend, iets oorverdovend snerpend, misschien wel iets nucleair vernielde in een oogwenk het grootste deel van de aardkloot.
In onze regio scharrelen tussen de halfvergane lijken van mensen en dieren nog enkele individuen rond. Ze zijn gehavend, gekwetst, de kleren half van het lijf gerukt.
Er is geen water meer en ze overleven op wat gevonden blikken cornedbeef, bonen en sardienen. Ze beseffen maar al te goed dat het nog slechts een kwestie van dagen is vooraleer ook zij zullen sterven.
Om die resterende tijd te overbruggen hebben ze nog enkel hun taal. Ze halen herinneringen boven en plagen elkaar en vertellen verhalen, sprookjes.
Iemand grijpt terug naar het oudste sprookje van de mensheid: de Oedipus-mythe…
Koning Oedipus, die lang, zéér lang geleden in het oude Griekenland, onwetend weliswaar, zijn vader vermoordde en daarna met zijn eigen moeder huwde en bij haar kinderen verwekte, vertoornt daarmee de goden.
Op hun beurt straffen deze het gehele land door de pest onder de bevolking te laten uitbreken waarbij duizenden en duizenden doden vallen.
concept, regie en teksten Mieke Ronsmans
Toneel Watou Westhoek speelt het tragikomisch theaterstuk 'Mille Fois Mille' op een bijzondere locatie. De scènes ontstonden vanuit improvisatie en met veel inbreng van de acteurs zelf. Het volks verhaal wordt gespeeld door vijf mannen en een groep figuranten. De mannen zetten personages van vlees en bloed neer, elk met hun eigen verlangens en strubbelingen in en met het leven, herkenbaarheid troef! En toch, schijnbaar 'gewone mensen' lijken toch niet zo gewoon te zijn. Een gemeenschappelijk geheim dat wordt ontrafeld is de rode draad in het verhaal. En er mag al eens gelachen worden is de boodschap...
2016
Tekst: Eric De Volder
Regie: Chris Debruyne
De eer en de mannelijkheid van Triphon Muys komen onder zeer zware druk te staan wanneer blijkt dat hij bij zijn vrouw Quintine geen kinders kan verwekken. Ook zijn geslachtelijke omgang met zijn wulpse aanhoudster Pampoezeken leidt niet tot het beoogde resultaat. “Het moet zijn dat uw dikkoppen te traag zwemmen,” heeft zijn huisdokter hem gezegd… Daardoor wordt de diepgelovige Muys steeds meer en meer tot waanzin gedreven. In de kerk, naakt voor het beeld van Onze Lieve Vrouwe met het Kindeke Jezusbeeldje op haar arm, verwijt hij God, schepper van ’t paradijs op aard’, dit lichamelijk onvermogen. Voor Triphon Muys rest geen andere uitweg dan tijdens het avondmaal zijn echtgenote om te brengen en daarna de hand aan zichzelf te slaan. Wat echter niemand weet, is dat hij een drietal weken geleden er toch in geslaagd was zijn vrouw zwanger te maken… U, als toeschouwer, bent bevoorrecht: u weet dit wel, want het ongeboren kind – een zoon – is op scène aanwezig en spookt voortdurend door het hoofd van zijn vader die hij verwijt van moord én kindermoord daar hij nooit geboren zal worden… Een onthutsend en met wrange humor doorweven verhaal. Door het toneelspel te laten afwisselen met indringende kerkelijke gezangen toont regisseur Debruyne ons ‘de Vlaamse mens’, die – geconfronteerd met het on(be)grijpbare in het leven – een toevlucht zoekt in zijn diepgewortelde katholieke geloof.
2016
Tekst: Pol Bonduelle - Jan Dhondt
Regie: Marcel Vandemaele
Toneel Watou Westhoek speelde op zaterdag 26 september en zaterdag 3 oktober 2015 het stuk: "Er was eens in Watou...". Vijf taferelen met een knipoog en een ludieke toets rond een dorp vol verleden op verschillende lokaties in ons dorp.
2015
Tekst: Mieke Ronsmans
Regie: Mieke Ronsmans
‘Meisjoengens en knechtebrakken’ gaat over kapelletjes en andere bijzondere locaties, over meisjes van plezier, helden en antihelden maar ook over appeltaart, moeders en dochters en over de liefde. De liefde die soms schuurt en ‘schart’ en leert dat ‘loslaten’ de enige optie is om verder te kunnen. Er wordt getroost, gezalfd, gebeden en gevloekt. Deze voorstelling wil amuseren, ontroeren en beroeren, aan u om ze te komen zien en beleven.
2014
Tekst: Laurent Baffie
Regie: Damien Vantomme
In die wachtkamer zitten zes van zijn patiënten: Fred (Geert Six), Alfons (Daniël Delerue), Blanche (Christine Pareyn), Marie (Yvette Soubry), Lili (Mieke Vanwalleghem) en Bob (Eric Deblieck). Plots besluiten de patiënten om zelf een groepstherapie te organiseren, met alle (hilarische) gevolgen van dien. In het stuk wordt vooral de onvolmaaktheid van de mens ten volle in de verf gezet, weliswaar op een ludieke manier, maar met af en toe een doordenkertje. Luchtig theater waarbij het uiterste van de acteurs wordt gevraagd.
2013
2019 - Preus lik 40
van Geert Van Robaeys, Mieke Ronsmans en Pieter Meuleman
2018 - Ginds tussen de netels
van Hugo Claus, regie Chris Debruyne
2017 - Blindeman
van Hugo Claus, regie Chris Debruyne
2016 - Mille Fois Mille
concept, regie en teksten Mieke Ronsmans
2016 - Au Nom Du Père
van Eric De Volder, regie Chris Debruyne
2015 - Er was eens in Watou
van Pol Bonduelle en Jan Dhondt, regie Marcel Vandemaele
2014 - Meisjoengens en Knechtebrakken
concept, regie en teksten Mieke Ronsmans
2013 - Ge-tic-t
van Laurent Baffie, regie Damien Vantomme
2012 - Het Proces Xhenceval
van Walter Van den Broeck, regie Damien Vantomme
2011 - Seks in Sakhalinsk
van Filip Martin, regie Nicolas Van Elslander
2010 - Citytrip
van Filip Vanluchene, regie Chris Debruyne
2009 - Nonkel Gaston is dood en dan is er koffie
van Luk Gijsbrechts, regie Chris Debruyne
2008 - Shakespeare Compleet
regie Chris Debruyne
2007 - Diplodocus Deks
van Tom Lanoye, regie Danny Verbraeken
2006 - De Canadese muur
van Brusselmans en Lanoye, regie Pol Bonduelle
2005 - Het bal van de pompiers
van Max Frisch, regie Frederic Dehaudt
2003 - Ligstoelen Watou-les-Bains
van Jean Mc Rooms
2002 - De prille jaren van het Graafschap Watou
van Guillaume Bijl
2001 - Richaar numero 3
naar Shakespeare, regie Chris Debruyne
2000 - ’t Spel der minne
van Chris Debruyne, regie Chris Debruyne
1998 - Boeing Boeing
van Marc Camoletti, regie Dirk Parret
1996 - Zullen we Tjechov spelen?
van Wim Chielens, regie Piet Lesage
1995 - Prettige feesten
regie Pol Bonduelle
1994 - Frankenstein
van Hugo Mathyssen en Jan Leyers, regie Chris Debruyne
1993 - Geen seks in Sussex
regie Damien Vantomme
1992 - Greenwich
regie Damien Vantomme
1991 - Te Huur
van Pierre Barillet en Jean-Pierre Grédy, regie Jan D’hondt
1990 - Een op zes
een komedie van Ron Clarck en Sam Bobrick, regie Jan Dhondt
1989 - Romeo en Julia
van Shakespeare, regie Chris Debruyne
1988- De bruiloft
van Bertold Brecht, regie Chris Debruyne
1987 - Tchao
van M.G. Sauvajon, regie van Chris Debruyne
1986 - Moeders Wil is Wet
regie Rosanne Pauwels
1985 - Bij Tante Wanne
van Romain Deconinck, regie Chris Debruyne
1983 - De Babysit
van Bob Van Leersum, regie Rosanne Pauwels
1982 - Huwelijksvakantie
van Joop Spit, regie Romain Depuydt
1980 - Misdaad aan het meer
regie Dirk Parret
1979 - De Koning van Hoela Boela
regie Dirk Parret